Wędrówka górskimi szlakami tak w lecie, jak i w zimie, to jeden z najlepszych sposobów spędzenia wolnego czasu, ale tym wędrówkom mogą towarzyszyć zagrożenia czy wypadki. Aby unikać tych zagrożeń każdą wyprawę w góry należy starannie przygotować. Dostępne przewodniki i mapy turystyczne dostarczą nam wielu informacji, pomogą podjąć decyzję w jaki rejon gór się udać, dadzą orientację jakich trudności terenowych oczekiwać i ile nam to zajmie czasu. Podstawowe informacje jakie powinniśmy zebrać to:

• przebieg szlaku turystycznego, którym będziemy się kierować - czy stokiem leśnym, grzbietami czy halami itp.
• sieć schronisk turystycznych
• czas marszu od planowanego punktu wyjścia do punktu docelowego
• lokalizacja obiektów, które mogą stanowić awaryjne schronienie na szlaku w przypadku załamania się pogody - szałasy, schrony, koleby, leśniczówki itp.
• drogi odwrotu jeżeli podejmiemy decyzję o skróceniu naszej wędrówki (deszcz, mgła, burza)
• wysokości nad poziomem morza (n.p.m.) na jaką będziemy musieli podejść i wędrować oraz różnice wzniesień na podejściach i zejściach w czasie wędrówki.

Planując wędrówkę górską wskazanym jest zabranie telefonu komórkowego (z dobrze naładowaną baterią) przynajmniej jednego na grupę i wprowadzenie do pamięci telefonów alarmowych GOPR. W placówkach GOPR można uzyskać dodatkowe informacje o aktualnych panujących warunkach w górach i na szlakach.

ZOSTAW W MIEJSCU POBYTU WIADOMOŚĆ O TRASIE WYCIECZKI I PRZEWIDYWANEJ GODZINIE POWROTU. JEŻELI ZMIENISZ PLANY ZAWIADOM O TYM GOPR-TOPR. POGOTOWIE GÓRSKIE NIE ZATRUDNIA DETEKTYWÓW I JASNOWIDZÓW.

Podstawą ekwipunku turysty górskiego jest odpowiednie i wygodne obuwie oraz plecak, w którym niezależnie od pory roku i pogody winny znajdować się m.in.: czapka, rękawiczki, zapasowe skarpety, koszula, ubranie przeciwdeszczowe, wiatrochronna płachta, podręczna apteczka, latarka, zapałki.

WYCHODŹ W GÓRY NA WĘDRÓWKĘ RANKIEM. POGODA PSUJE SIĘ ZWYKLE WCZESNYM POPOŁUDNIEM.

Wędrując górskim szlakiem turystycznym podziwiamy przyrodę, widoki, panoramę gór, ale też musimy cały czas orientować się w terenie i znać nasze aktualne miejsce pobytu, a więc:

• znać kierunki stron świata, w których biegnie szlak turystyczny na całym odcinku.
• pamiętać, jakimi formacjami terenowymi prowadzi się szlak - grzbiet, po stoku, polana, hala, partie leśne itp.
• znać aktualny czas marszu od momentu wyjścia, co pozwoli podjąć decyzję - zawrócić czy też kontynuować wędrówkę, gdyż bliżej jest do punktu końcowego wędrówki.

W przypadku zagubienia szlaku turystycznego przy dobrej pogodzie należy:

• ustalić kierunek, skąd przyszliśmy,
• ustalić kierunek w którym winien prowadzić szlak,
• ustalić na jakiej formacji górskiej się znajdujemy i którędy w tym rejonie winien przebiegać szlak turystyczny.
• ustalić, w jakim kierunku należy się udać celem odnalezienia zagubionego szlaku.

W tym celu winny udać się 2-3 osoby, a reszta grupy oczekuje na miejscu. Niedopuszczalne jest rozejście się całej grupy w celu poszukiwania szlaku. Natomiast przy zgubieniu szlaku przy złych warunkach atmosferycznych (mgła, deszcz) należy:

• ustalić kierunek z którego przyszliśmy,
• ustalić na jakiej formacji górskiej się znajdujemy,
• ustalić w którym miejscu i w jakim czasie mieliśmy ostatni znak turystyczny na szlaku.

Najkorzystniej jest zawrócić do miejsca, w którym ostatni raz widzieliśmy znak na szlaku, zachować spokój i opanowanie. Należy pamiętać, że w okresie zimowym pokrywa śniegu może całkowicie zmienić obraz terenu, a śnieg uniemożliwia odszukanie znaków turystycznych, gdyż gałęzie drzew obciążone śniegiem mogą zwisając zasłaniać te znaki, również nawiany śnieg może powodować, że znaki na szlaku będą znajdować się pod śniegiem. Ponadto szadź występująca w porze jesiennej i zimowej może czynić znaki turystyczne niewidocznymi.

Drogi odwrotu z planowanej trasy wycieczki, zwłaszcza w Tatrach mogą być wybrane jedynie znakowanymi szlakami turystycznymi, gdyż inaczej staną się pułapką, a nie drogą do schroniska, lub domu.

POSZUKIWANIE SAMOTNEGO TURYSTY W GÓRACH, TRUDNIEJSZE JEST OD ZNALEZIENIA CZTEROLISTNEJ KONICZYNY. ZASTANÓW SIĘ - NIE WIESZ CO OZNACZA BEZRADNE OCZEKIWANIE NA POMOC.

Dłuższą trasę podejmuj zawsze w grupie, w której będzie przynajmniej jedna osoba znająca trasę. Przed wyruszeniem w góry zostaw wiadomość w miejscu zamieszkania o wyborze trasy i przybliżonym czasie powrotu. Sprzętu narciarskiego używaj stosownie do charakteru terenu i stanu śniegu. W zależności od nich można używać nart biegowych lub śladowych, turystycznych lub nart do ski-alpinizmu. Przed wyruszeniem w trasę zapoznaj się z informacjami o stanie zagrożenia lawinowego i stanie pokrywy śnieżnej. Zapoznaj się również z najnowszym komunikatem meteorologicznym i śledź stan pogody na trasie. W przypadku pogorszenia się pogody wróć z trasy. Nie podejmuj wycieczki po wielkich opadach śniegu, przy nagłym ociepleniu i we mgle. Na trasie wystrzegaj się stromych stoków i nie wchodź do niebezpiecznych żlebów, którymi mogą zejść lawiny śnieżne. W przypadku zabłądzenia, staraj się dostać najkrótszą drogą do doliny, ale nie żlebem, tylko grzbietem lub grzędą. W razie wypadku wołaj o pomoc jakimkolwiek sygnałem akustycznym lub świetlnym - sześć razy na minutę z jednominutową przerwą. Wypadek zgłoś w najbliższym punkcie ratowników górskich.