Obszary zagrożone

2014-01-22

W Bieszczadach problem lawinowy dotyczy głównie połonin - stromych stoków powyżej górnej granicy lasu (11 zidentyfikowanych rejonów lawinowych). Połoniny pokryte są trawą i borowiną, co w połączeniu z licznymi miejscami o nastromieniu powyżej 30˚, a także silnymi wiatrami sprzyja powstawaniu lawin. Miejsca gdzie lawiny występują są odosobnione, tzn. rzadko zdarzają się rejony gdzie lawiny notowane były na większej liczbie połączonych ze sobą obszarów. Z reguły są to pojedyncze stoki oddalone od siebie, jednakże w niektórych miejscach odnotowane były lawiny o znacznej szerokości (Szeroki Wierch do ok.700-800 m ).Lawiny w Bieszczadach najczęściej występują na stokach północnych (dominacja wiatrów południowych). Można powiedzieć, że jedną z cech charakterystycznych bieszczadzkich lawin jest to, że długość obrywu jest dłuższa niż długość toru czyli lawiny są szersze niż dłuższe. Często spotyka się zsuwy śnieżne w lesie.

Największe obserwowane lawiny występują na stokach Wielkiej Rawki, Szerokiego Wierchu, Połoniny Caryńskiej, Kińczyka Bukowskiego. Mniejsze lawiny obserwowane są na stokach Połoniny Wetlińskiej, Smereka, Krzemienia, Tarnicy, Bukowego Berda, Halicza, Kopy Bukowskiej. Są to tylko przykłady jednak pamiętajmy że lawin możemy spodziewać na wszystkich stromych stokach, niekoniecznie powyżej górnej granicy lasu.

Najważniejsze obszary gdzie odnotowano lawiny to:

  1. Wielka Rawka. Praktycznie co roku na stromych stokach o wystawach północnych, w kotle Wielkiej Rawki, odnotowywane są lawiny. Zagrożenie na szlaku może przy niesprzyjających warunkach wystąpić również na podejściu z Małej Rawki na Wielką Rawkę (trawers stromego stoku)
  2. Szeroki Wierch. Zagrożenie dotyczy głównie stromego stoku, o wystawie wschodniej i północnowschodniej, powyżej górnej granicy lasu w okolicach wyjścia szlaku czerwonego biegnącego z Ustrzyk Górnych. Dawniejszy przebieg szlaku prowadził bezpośrednio przez tereny zagrożone, obecnie szlak omija po północnej stronie zagrożony obszar. W specyficznych warunkach może również dochodzić do zejścia lawin na południowo wschodnich stokach szerokiego wierchu, lawiny te mogą osiągać dużą szerokość (do 700 – 800 m) przy stosunkowo niedużej długości toru.
  3. Połonina Caryńska. Szczególnie niebezpieczne są strome północne stoki powyżej górnej granicy lasu. Okresami zagrożenie niewielkimi lawinami może wystąpić również na południowych stokach. Niebezpieczne odcinki wyznakowanego szlaku to głownie odcinek szlaku zielonego Przysłup Caryński – Połonina Caryńska i incydentalnie odcinek szlaku zielonego Przełęcz Wyżniańska – Połonina Caryńska.
  4. Połonina Wetlińska. Zagrożenie występuje po stronie północnej, po stronie południowej zanotowano większe zsuwy w okolicach drogi zimowej i żółtego szlaku. W okolicach szczytów należących do pasma Połoniny Wetlińskiej: Hnatowego Berda, Roha i Osadzkiego Wierchu odnotowano schodzące lawiny.
  5. Smerek. Zagrożenie głównie na północnych niezarośniętych stokach.
  6. Krzemień. Zagrożenie występuje na stromych stokach północnych i południowych, szczególną uwagę na bezpieczeństwo należy zwrócić podczas pokonywania południowego stoku Krzemienia - szlak czerwony.
  7. Tarnica. Zagrożenie obejmuje strome stoki szczególnie o wystawie północnej, zaleca się zwiększenie uwagi podczas podchodzenia na szczyt (szlak żółty), zagrożenie lawinowe może również wystąpić na stokach o innych wystawach głównie w zależności od wiejących wiatrów.
  8. Bukowe Berdo. Zagrożone niezarośnięte stoki o wystawie południowo – wschodniej opadające do doliny Terebowca.
  9. Kopa Bukowska. Zagrożenie głównie na stokach północnych i północno – wschodnich.
  10. Halicz. Lawiny odnotowywano na stokach wschodnich i południowo wschodnich.
  11. Kińczyk Bukowski. Głównie zagrożenie dotyczy stoku północnego