W Bieszczadach problem lawinowy dotyczy głównie połonin - stromych
stoków powyżej górnej granicy lasu (11 zidentyfikowanych rejonów
lawinowych). Połoniny pokryte są trawą i borowiną, co w połączeniu z
licznymi miejscami o nastromieniu powyżej 30˚, a także silnymi wiatrami
sprzyja powstawaniu lawin. Miejsca gdzie lawiny występują są
odosobnione, tzn. rzadko zdarzają się rejony gdzie lawiny notowane były
na większej liczbie połączonych ze sobą obszarów. Z reguły są to
pojedyncze stoki oddalone od siebie, jednakże w niektórych miejscach
odnotowane były lawiny o znacznej szerokości (Szeroki Wierch do
ok.700-800 m ).Lawiny w Bieszczadach najczęściej występują na stokach
północnych (dominacja wiatrów południowych). Można powiedzieć, że jedną z
cech charakterystycznych bieszczadzkich lawin jest to, że długość
obrywu jest dłuższa niż długość toru czyli lawiny są szersze niż
dłuższe. Często spotyka się zsuwy śnieżne w lesie.
Największe obserwowane lawiny występują na stokach Wielkiej
Rawki, Szerokiego Wierchu, Połoniny Caryńskiej, Kińczyka Bukowskiego.
Mniejsze lawiny obserwowane są na stokach Połoniny Wetlińskiej, Smereka,
Krzemienia, Tarnicy, Bukowego Berda, Halicza, Kopy Bukowskiej. Są to
tylko przykłady jednak pamiętajmy że lawin możemy spodziewać na
wszystkich stromych stokach, niekoniecznie powyżej górnej granicy lasu.
Najważniejsze obszary gdzie odnotowano lawiny to:
- Wielka Rawka. Praktycznie co roku na stromych stokach o
wystawach północnych, w kotle Wielkiej Rawki, odnotowywane są lawiny.
Zagrożenie na szlaku może przy niesprzyjających warunkach wystąpić
również na podejściu z Małej Rawki na Wielką Rawkę (trawers stromego
stoku)
- Szeroki Wierch. Zagrożenie dotyczy głównie stromego stoku, o
wystawie wschodniej i północnowschodniej, powyżej górnej granicy lasu w
okolicach wyjścia szlaku czerwonego biegnącego z Ustrzyk Górnych.
Dawniejszy przebieg szlaku prowadził bezpośrednio przez tereny
zagrożone, obecnie szlak omija po północnej stronie zagrożony obszar. W
specyficznych warunkach może również dochodzić do zejścia lawin na
południowo wschodnich stokach szerokiego wierchu, lawiny te mogą osiągać
dużą szerokość (do 700 – 800 m) przy stosunkowo niedużej długości toru.
- Połonina Caryńska. Szczególnie niebezpieczne są strome północne
stoki powyżej górnej granicy lasu. Okresami zagrożenie niewielkimi
lawinami może wystąpić również na południowych stokach. Niebezpieczne
odcinki wyznakowanego szlaku to głownie odcinek szlaku zielonego
Przysłup Caryński – Połonina Caryńska i incydentalnie odcinek szlaku
zielonego Przełęcz Wyżniańska – Połonina Caryńska.
- Połonina Wetlińska. Zagrożenie występuje po stronie północnej, po
stronie południowej zanotowano większe zsuwy w okolicach drogi zimowej i
żółtego szlaku. W okolicach szczytów należących do pasma Połoniny
Wetlińskiej: Hnatowego Berda, Roha i Osadzkiego Wierchu odnotowano
schodzące lawiny.
- Smerek. Zagrożenie głównie na północnych niezarośniętych stokach.
- Krzemień. Zagrożenie występuje na stromych stokach północnych i
południowych, szczególną uwagę na bezpieczeństwo należy zwrócić podczas
pokonywania południowego stoku Krzemienia - szlak czerwony.
- Tarnica. Zagrożenie obejmuje strome stoki szczególnie o wystawie
północnej, zaleca się zwiększenie uwagi podczas podchodzenia na szczyt
(szlak żółty), zagrożenie lawinowe może również wystąpić na stokach o
innych wystawach głównie w zależności od wiejących wiatrów.
- Bukowe Berdo. Zagrożone niezarośnięte stoki o wystawie południowo – wschodniej opadające do doliny Terebowca.
- Kopa Bukowska. Zagrożenie głównie na stokach północnych i północno – wschodnich.
- Halicz. Lawiny odnotowywano na stokach wschodnich i południowo wschodnich.
- Kińczyk Bukowski. Głównie zagrożenie dotyczy stoku północnego